 |
| Tervuren - ©Jurgen Walschot |
Achterom kijken
Met nieuwe ogen naar het Afrikamuseum
Er schuilt een charme in achterom kijken, een onvermoede gratie.
Hoe nijdig de winterwind ook waait en zijn neerslag langs ramen en muren smeert, ons hoeft hij niet te beroeren. Wij kunnen terugkijken op tijden toen het warmer was, toen we ons knus omheen oude denkbeelden konden scharen.
Maar wat als achterom kijken uiteindelijk averechts uitdraait?
De toekomst is al wat ons rest, wordt gezegd. Meegaan met de trends, loslaten wat verouderd is en achterhaald en toch echt niet meer van deze tijd.
Misschien hebben ze gelijk.
Maar ik kan het niet laten om achterom te kijken.
Niet dat het toen beter was, of minder wreed. Maar wel rustiger misschien. Eenzaamheid is niet meer dan een woord. Het betekent vooral meer ruimte om een mens zijn eigen gedachten te laten denken, ook al mocht je ze niet uitspreken.
Er schuilt een stil plezier in achterom kijken, een volstrekt persoonlijke heimwee.
Ik dwaal door de hallen waarin nog niet zo lang geleden alleen mijn eigen stappen weerklonken. Te midden van talloze bezoekers, uitbundig als regen op een vensterraam, vraag ik me af of we het verleden nu beter begrijpen.
Maar misschien is het verleden er juist om naar achterom te blijven kijken, net zoals de toekomst er is om naar te blijven verlangen. Daartussen, in dit moment, gloort iets wat lijkt op licht.
///
ZAAILINGEN
is een samenwerking tussen schrijfster Kirstin Vanlierde en tekenaar
Jurgen Walschot.
Zaailingen zijn creatieve scheuten, waarbij tekenaar en schrijfster
mekaar afwisselend uitdagen. Zij schrijft bij de beelden en hij tekent
bij de woorden.
///
Geen opmerkingen:
Een reactie posten