 |
| Cultuurcentrum Coloma, 's ochtends mét smeltende sneeuw... |
 |
 | |
 |
 |
| foto's: Laura De Wolf |
 |
| Twee lezingen later liet de zon zich zelfs zien... |
dinsdag 8 maart 2016
Jeugdboekenweek
De jeugdboekenweek ging ook voor mij van start... mijn werkplek voor een dag: een gezellig optrekje in Sint-Pieters-Leeuw. Jawel, ik werd verwend, niet alleen met de locatie maar ook door een pak enthousiaste klassen. Bedankt Bib van Sint-Pieters-Leeuw!
zondag 6 maart 2016
VOORJAARSROEP
Vanochtend stipt om 9h stonden we met het gezin vertrekkensklaar aan het bosmuseum Jan van Ruusbroec te Groenendaal voor de voorjaarsroep / spechtenwandeling, georganiseerd door Natuurpunt. Met de verrekijker in de aanslag (een museumstuk, volgens ervaren vogelspotters) gingen we op zoek naar de Middelste Bonte Specht en de Zwarte Specht in het Zoniënwoud. Want:
In de verte hoorden we de specht reeds aan het werk. In regen en (een zuchtje) wind trokken we steeds dieper het Zoniënwoud in. Je moet er wat voor over hebben. Boomkruipers, boomklevers, meerkoet(-en?), allerhande mezen, kuifeenden, wilde eenden, twijfelachtige eenden, reigers,... te veel om op te noemen.
Een dikke twee uur later kon er zelfs een straaltje zon vanaf. De regendruppels fonkelden aan de takken. Heerlijk, de spechten lieten zich wel horen, maar niet zien. Tegen de middag, na nog een drietal Schotse hooglanders gekruist te hebben (ik waande me eventjes op vakantie met die 'runderpoortjes') en een serieuze regenvlaag was het eindelijk zo ver, we stonden oog in oog met een... misschien waren we te enthousiast, maar het beestje was sneller gaan vliegen dan dat ik z'n naam kon uitspreken. Maar ik kan nu toch zeggen dat ik een Middelste Bonte Specht gezien heb. Mooie afsluiter voor een geslaagde wandeling.
Door ons museumstuk was nu vooral veel condensaanslag te zien, tijd om afscheid te nemen van deze enthousiast groep en huiswaarts te keren.
Enkele schetsjes konden niet achter blijven:
Reeds een tiental jaar heeft de Middelste Bonte specht een vaste stek in Zoniën. Vooral daar waar de eik prominent aanwezig is. De soort onderscheiden van de Grote Bonte Specht is niet altijd evident. Het waarnemen van de Zwarte Specht is moeilijker. Maar misschien hebben we geluk en kunnen we eveneens deze bosbewoner waarnemen.We waren nog geen vijf minuten onderweg of we kregen al de ene watervogel na de andere te zien, te beluisteren,... Een feest voor oog en oor. Onze ervaren gidsen konden bij het minste geluid al enthousiast vertellen welke vogels er in de buurt zaten. En de vogel Apps hielpen ons mee op weg.
In de verte hoorden we de specht reeds aan het werk. In regen en (een zuchtje) wind trokken we steeds dieper het Zoniënwoud in. Je moet er wat voor over hebben. Boomkruipers, boomklevers, meerkoet(-en?), allerhande mezen, kuifeenden, wilde eenden, twijfelachtige eenden, reigers,... te veel om op te noemen.
Een dikke twee uur later kon er zelfs een straaltje zon vanaf. De regendruppels fonkelden aan de takken. Heerlijk, de spechten lieten zich wel horen, maar niet zien. Tegen de middag, na nog een drietal Schotse hooglanders gekruist te hebben (ik waande me eventjes op vakantie met die 'runderpoortjes') en een serieuze regenvlaag was het eindelijk zo ver, we stonden oog in oog met een... misschien waren we te enthousiast, maar het beestje was sneller gaan vliegen dan dat ik z'n naam kon uitspreken. Maar ik kan nu toch zeggen dat ik een Middelste Bonte Specht gezien heb. Mooie afsluiter voor een geslaagde wandeling.
Door ons museumstuk was nu vooral veel condensaanslag te zien, tijd om afscheid te nemen van deze enthousiast groep en huiswaarts te keren.
Enkele schetsjes konden niet achter blijven:
Abonneren op:
Posts (Atom)
