Samen op locatie een Zaailing maken, dat was een idee dat dit voorjaar al groeide.
Toen Kirstin me een foto van de waterval van Arifat stuurde, leek het me wel een leuk idee om in Frankrijk samen de wandeling ernaartoe te maken.
Dus namen we onze twee gezinnen niet lang na onze geslaagde middag van wijn-en-vriendschap-alchemie (zie ook zaailing#12) mee op sleeptouw voor een tochtje langs de rivier, in het groenige licht dat wolkendek en bladerdak samen leggen onder de bomen.
We bouwden dammen, en we stroomden mee met het water. Nu en dan gingen we zitten om te schetsen en te schrijven.
Dit is het resultaat:
 |
| zaailing #13 Vrije val |
(voor Aurore)
harten in vrije val
zijn plots gewichtloos
niets om de veelheid van vallende
waterdruppels te verbinden
behalve de zekerheid
dat ze behoren tot dezelfde stroom
 | ||
| zaailing #14 Als vanouds |
Als vanouds
De pen is je bondgenoot in een poging om vast te houden wat niet tegengehouden wil worden. Het glipt ongrijpbaar van je weg, al leg je de lijnen nog zo liefkozend neer op het papier.
Word je zwijgend deel van de rots waarop je zit, en wordt het landschap op je blad een deel van jou?
Terwijl het vlak onder je handen zich vult, stroom jij langzaam leeg.
Het maakt niet uit hoe vaak je verdwijnt. Ooit komen we, als vanouds, hier weer terug.
///
ZAAILINGEN
is een samenwerking tussen schrijfster Kirstin Vanlierde en tekenaar
Jurgen Walschot.
Zaailingen zijn creatieve scheuten, waarbij tekenaar en schrijfster
mekaar afwisselend uitdagen. Zij schrijft bij de beelden en hij tekent
bij de woorden.
///
