Midwinter Zaailing wens voor de donkerste nacht van het jaar

dat er rust mag zijn, en zachtheid
zoals van sneeuw die soms de scheuren
in een landschap toedekt, de breuklijnen
verbergt en barsten in oud water
weer helpt dichtgroeien
zodat de bodem onder onze voeten
ons met het komen van de lente weer licht
en zonder aarzelen draagt

dat er helderheid mag zijn
in ons hoofd zoals die er is
in een lucht waar kleuren
moeiteloos wolken worden
op weg naar ergens of misschien
juist niet, want hier en nu
is de perfecte plek
om te blijven

dat er beschutting mag zijn, en warmte
in onze huizen en onze omhelzingen
dat we niet alleen
glimlachen om hoe het landschap
zich loom uitstrekt langs de ramen
maar ook om onszelf
en elkaar, schouder aan schouder
in dubbele weerspiegeling

/// 

 ZAAILINGEN is een samenwerking tussen schrijfster Kirstin Vanlierde en tekenaar Jurgen Walschot. Zaailingen zijn creatieve scheuten, waarbij tekenaar en schrijfster mekaar afwisselend uitdagen. Zij schrijft bij de beelden en hij tekent bij de woorden. 

 ///

nieuwe hebbedingetjes in het nest!!

Kunstenaars zijn eksters: brutale vogels met nesten op ontoegankelijke plaatsen. Daar broeden we schatten uit.
In het eksternest vind je boeken, prints en ander moois te koop.

Klik hier om een kijkje te nemen in het eksternest.

recensie STROOM op mappalibri.be

 

 Jen de Groeve over STROOM :

Jurgen Walschot wisselt af tussen toegankelijke beelden die de tekst concretiseren en figuratief aanvullen, en donkere, haast dichtgeschilderde taferelen waarin het aan de lezer is om de schijnbare leegte in te vullen.

Lees de volledige recensie op de website mappalibri.be

Zaailing 45: REFLECTIE

©Jurgen Walschot

‘Weet je nog hoe…’ Verder komt hij niet.
Ze knikt. De lucht heeft precies dezelfde kleur als op de dag die hij bedoelt.
Je moet nadenken over het leven, wordt gezegd. De dingen op een rijtje zetten voor het te laat is.
En ze weten best dat ze ouder worden. Daarvoor hoeven ze niet te kijken naar hun gemarmerde handen, waar aders en vlekken steeds nadrukkelijker de tijd uittekenen. Ze voelen het in elke stap, en in hoe de seizoenen elk jaar zwaarder wegen.
Je moet met verdriet leren leven, wordt gezegd. Het een plaats geven.
Maar het enige wat ze geleerd hebben, is dat verdriet op geen enkele plaats thuis is, hoe vaak je de meubels ook herschikt. Dus dragen ze het mee, dan struikelen ze er tenminste niet onverhoeds over.
Je moet blij zijn met wat je hebt, wordt gezegd. Je zegeningen tellen.
En dat proberen ze, ook al is hun leven een uitgewoond paleis met leeg echoënde zalen, veel te groot voor hun twee. De herinnering aan kinderstemmen is het enige wat hen warm houdt.
‘Weet je nog dat hij…’ Verder komt hij niet.
Ze knikt.
Ook dat weet ze nog.

/// 

 ZAAILINGEN is een samenwerking tussen schrijfster Kirstin Vanlierde en tekenaar Jurgen Walschot. Zaailingen zijn creatieve scheuten, waarbij tekenaar en schrijfster mekaar afwisselend uitdagen. Zij schrijft bij de beelden en hij tekent bij de woorden. 

 ///