 | |
| ©2022 Jurgen Walschot |
Soms kun je maar beter van de wereld verdwijnen.
Ik kan dat makkelijk. Ik hoef mijn aandacht maar naar binnen te richten om langs ijsvlaktes te dwalen waar de ijzige wind elk geluid van nijdige stemmen overstemt. De sneeuwstorm in mijn hoofd is er altijd.
Ik ken ze te goed intussen, die stemmen. Ik weet wat ze fluisteren en schreeuwen, ik hoor hoe ze sneren en schelden. Wat ze precies zeggen, heeft nooit veel uitgemaakt. Woorden zijn lucht, zoveel wil ik nog wel geloven. Maar aan de scherpe rand van hun toon kan je je verwonden als je niet oplet.
Gewapend moet je zijn, met een stilte om je heen dik als gewatteerde dekens, en een hoofd vol loeiende wind en sneeuw. Je moet lak hebben aan kou, dat ook. Wie alleen is, heeft vaak kou.
In de sneeuwstorm bestaat geen tijd. Het is er altijd een soort schemering, te donker om dag te zijn, maar te helder voor nacht. Daarom weet ik nooit hoe lang ik er ronddwaal, als ik er eenmaal ben.
Ronddwalen is niet moeilijk. Ik trek mijn schouders op en kijk niet om me heen. Soms vertellen mijn voeten me dat ik een heuvel opga, dan weer zak ik wat dieper weg als ik ergens van afdaal. De sneeuw knerpt onder de zolen van mijn schoenen, een zacht, pijnlijk kraken. De sneeuwvlokken die zich vasthechten aan mijn kleren overleven hun omhelzing niet. Ze smelten een voor een, zonder dat ik er iets voor doe.
Op zeker moment is het voorbij. Dan kijk ik om me heen en is het rustig. Ik zie stoeptegels en ik hoor een auto voorbijrijden. Misschien bloedt mijn neus een beetje, maar niet te erg. Ik raap mijn tas op uit de plas waarin hij lag. De stemmen zijn weg, het gevaar is geweken.
Soms vraag ik me af of ik me geen dingen inbeeld. Maar de stemmen komen altijd terug. Zoveel heb ik intussen wel geleerd. Dan verlang ik naar die wereld waarin sneeuwvlokken bewegende sterren zijn tegen een grauwblauwe lucht, en stuifsneeuw opspat als schuim over een deinend landschap. Dan verlang ik er zo erg naar dat ik daar ook bén.
Als ik het maar hard genoeg wil, kan ik daar op een dag misschien blijven.
