Blast is gedompeld in een donker palet van zwart en grijs. Af en toe wordt deze mistroostigheid onderbroken door kleurrijke kindertekeningen. Larcenet speelt vakkundig met het creëren van de juiste sfeer naargelang het moment in het verhaal dat vereist. De eenvoudige herkenbaarheid uit De Dagelijkse Worsteling is ver weg. Toch lijkt ook Polza Mancini heel wat autobiografische trekjes van de auteur te vertonen. Zo schrijft Larcenet in dit eerste deel enkele diepere frustraties van zich af. De werkzaamheden voor de rest van de reeks zijn ondertussen al vergevorderd, laat hij weten via zijn weblog.
Marc Bastijns
alvast een voorproefje van deel 2: