Polza Mancini is opgepakt voor een misdaad tegen een zekere Caroline. In dit eerste deel volgen we de ondervraging van Mancini en het verhaal dat hij hierbij stukje voor stukje vertelt. Zo gunt hij de lezer een diepgaande blik in zijn gevoelswereld, maar het blijft de hele tijd gissen naar de juistheid van het beeld dat Mancini schetst. Hij hangt zijn verhaal op aan de beslissende momenten van een ‘blast’, waarbij hij elk contact met de wereld verliest en een soort hogere wereld ervaart. Deze ervaringen blijven vooralsnog onverklaard.Blast is gedompeld in een donker palet van zwart en grijs. Af en toe wordt deze mistroostigheid onderbroken door kleurrijke kindertekeningen. Larcenet speelt vakkundig met het creëren van de juiste sfeer naargelang het moment in het verhaal dat vereist. De eenvoudige herkenbaarheid uit De Dagelijkse Worsteling is ver weg. Toch lijkt ook Polza Mancini heel wat autobiografische trekjes van de auteur te vertonen. Zo schrijft Larcenet in dit eerste deel enkele diepere frustraties van zich af. De werkzaamheden voor de rest van de reeks zijn ondertussen al vergevorderd, laat hij weten via zijn weblog.
Marc Bastijns
alvast een voorproefje van deel 2:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten