ODIN
Mijn raaf die ooit hoger kon vliegen, kijkt verlangend naar de hemel waar de wolken zich opstapelen.
Odin wacht tevergeefs op nieuws.
Mijn raaf houdt de wacht.
Als ik haar roep, kijkt ze me stil aan, houdt haar kopje schuin. Ze durft niet dichterbij te komen.
Wanneer ze haar veren schikt, waait oud stof op, en het licht binnenin haar gaat iets feller stralen.
Soms lacht ze.
Wanneer ik wakker word, zie ik haar naar me zitten kijken. Zodra ik beweeg, vliegt ze op.
Ik heb haar nog nooit gezien als ze slaapt; ik kan niet in bomen klimmen.
 |
ODIN
My raven that once knew how to fly high, is looking up in longing at the skies where the clouds are gathering.
Odin is waiting, in vain, for news.My raven is standing guard.
When I call her, she looks at me quietly, tilting her head. She doesn’t dare approach.
When she ruffles her feathers, old dust whirls, and the light within her shines bright for a moment.
Sometimes she laughs.When I wake up, I see her sitting there, looking at me. As soon as I move, she flies off.
I have never seen her when she sleeps; I don’t climb trees.
///
The SAPLING series is a joint project with writer Kirstin Vanlierde.
Saplings are creative sprouts. She will write to the images, I will draw to the words.
Saplings are creative sprouts. She will write to the images, I will draw to the words.
///
Geen opmerkingen:
Een reactie posten