woensdag 15 december 2021

Zaailing 101 Diamant

Zaailing 101 is weer een geval apart. De foto op de achtergrond is er eentje van alweer een tijdje terug waar ik gefascineerd was door spiegelingen/ reflecties. Kirstin voegde er een extra laagje aan toe: een glasplaat met daarin gekraste wortels...

Ik kras de scherven van ons verhaal
in een verleden venster, zoekend
naar een klank die ik herken.

Na wortel, tak en stam kwam vallen
en vergaan. Nu perst het leven
ons samen, fossiele verstarring
kreunend onder druk. Diamant
zijn vraagt intens veel tijd.

De winter sluipt op wollen voeten
de kamer in en likt de laatste restjes
warmte van de ramen. Wat denk je,
worden wij ooit ook zo helder,
doorzichtig voor elkaar?

///

ZAAILINGEN is een samenwerking tussen schrijfster Kirstin Vanlierde en tekenaar Jurgen Walschot. Zaailingen zijn creatieve scheuten, waarbij tekenaar en schrijfster mekaar afwisselend uitdagen. Zij schrijft bij de beelden en hij tekent bij de woorden.

///

maandag 15 november 2021

winterwenskaarten 2021

Winterwenskaarten 2021

Het is een stil jaar geweest wat nieuwe Zaailingen betreft, maar we werken met het oog op de honderdste Zaaling wel aan een bijzonder project. Daarover verklappen we nog niets, maar in de tussentijd geven we dit najaar opnieuw Winterwenskaarten uit.
We hernemen de zeer gewaardeerde reeks van een paar jaar terug, ‘De perfecte plek’, aangevuld met een vierde deel, met een gloednieuw beeld en een hoopvolle wens voor een wereld waarin letterlijk en figuurlijk een nieuwe dag mag aanbreken.

Dank aan al wie er al van begin november naar vroeg!
Wacht niet te lang om ze te bestellen, de opdracht vertrekt binnenkort naar de drukker.
En misschien klinkt het een beetje gek maar bestel er voldoende. Elk jaar opnieuw krijgen we in december of zelfs januari nog vragen van mensen of we misschien nog wat kaarten over hebben, want “Ze zijn zo mooi en ik kocht er eigenlijk te weinig…” Maar tegen dan zijn ze helaas altijd uitverkocht. Het is maar dat je het weet… 😉

Prijs:
8 euro/reeks (= 4 verschillende kaarten, worden niet afzonderlijk verkocht) plus verzendkosten indien van toepassing

Bestelling en betaling via de webshop (enkel PayPal).

zaterdag 6 november 2021

(foto-)zaailing negenennegentig: de sfinx

De sfinx
Met de rijrichting mee is de meest effectieve manier
om iets achter te laten. Je vraagt je af waar zij
van droomt. De sfinx zwijgt. Hoogstens glimlacht ze,
een mondhoek die de stilte verder ongemoeid laat.

Langs haar heen stroomt een verhaal maar de essentie
is niet scherp te krijgen. Stond er een kind op het perron
waar zij vertrok? Lag er nog een man tussen de lakens
toen ze zacht de deur achter zich sloot? Of een vrouw?

De sfinx zwijgt. De toekomst raast naderbij. Of wij snellen erheen,
het maakt geen verschil. Wat we achterlieten, is voorbij en
de gouden glans van wat nog komt, heeft een duistere rand.

///

zaterdag 30 oktober 2021

A Paper / A Day 2021

Een maand lang, van 1 tot 31 oktober, zoveel mogelijk tekenen voor de challenge A Paper / A Day.
Kleine schetsen, grote illustraties, collages of andere technieken: alles kan.

Voor A Paper / A Day gelden enkel twee eenvoudige spelregels.

1. Teken (af en toe of elke dag)
2. Post je tekening of schets met de hashtag #apaperaday21 op Instagram.

Ga zeker eens kijken op mijn instagrampagina:

woensdag 15 september 2021

Toekomstwens voor DE BOND van de gezinsbond

zaterdag 4 september 2021

Ezelsoor boekenkaftdag editie 2021

Tweede Covid-19 editie van Ezelsoor in de Boesdaalhoeve. Op afspraak deze keer, maar het bleef gezellig druk én ik heb weer wat kunnen oefenen op verschillende stijltjes. Kaftjes versieren in de hoop dat de kinderen met een glimlach kunnen wegwandelen en zich niet een heel jaar hoeven de schamen als ze bijvoorbeeld hun schoolagenda bovenhalen.
Ik ben ondertussen de tel kwijtgeraakt over de hoeveelste editie het al niet is... maar het blijft fijn. Het is ergens ook een oefening in je ego opzij te zetten en voor de kinderen te tekenen. Die eerste jaren durfde ik al eens te neen te zeggen... Of neen-knikkend te mompelen 'de smurfen zijn door een andere tekenaar bedacht, ik teken dat niet'. En niet alleen omdat we toen nog niet allemaal met schermpjes in de hand rondliepen. Want in die beginjaren werd alles uit het hoofd getekend. Maar jaar na jaar deden de tablets meer en meer hun intrede en af en toe ging ik ook eens spieken op de smartphone hoe een bepaald dier of figuurtje er ook weer uitzag. Ik probeerde dan ook sommige stijltjes naar mijn hand te zetten en er iets originelers van te maken. Het is ook elk jaar weer afwachten wat de hypes zijn van het moment. Maar ondertussen schuiven sommige kids hun eigen schermpje onder mijn neus. En af en toe weten ze je toch weer te verbazen. Dit jaar vond ik het straf dat iemand naar Gizmo vroeg... jeugdsentiment??
En vaak als ik erin slaag om die glimlach op hun gezicht te toveren lopen ze blinkend weg om dan enkele minuten later terug te komen om hun vergeten schermpje op te pikken. De kracht van een tekening zeker?? Misschien als ze thuiskomen scherpen ze zelf hun potloden en gaan aan de slag met de achterkant.

dinsdag 24 augustus 2021

ZAAILING N°98 – Vastgelegd

In Frankrijk stuurde ik Kirstin enkele foto’s en schetsen uit het natuurhistorisch museum van Gaillac: opgezette dieren en werk van kunstenares Anne Da Silva, die de schoonheid van levende dingen probeert te bewaren door ze in te kapselen in gips.

Het werk van Da Silva zette me aan het nadenken. Op zich willen we allemaal wel schoonheid proberen vast te leggen. Al is het maar om er een foto van te maken of zoals in mijn geval meestal een schets. Een foto is soms nog net wat vluchtiger. Bij een schets leidt je potlood je ogen en kijk je scherper. Sommige schetsboeken halen me meteen terug naar een bepaalde plek of moment.

Zo ontstond deze zaailing:

Vastgelegd
We verwarren de drang van de dingen naar vrijheid
met een verlaten van onszelf. Dus binden we boten
aan oevers, lijnen honden aan, maken foto’s
waarin we doen alsof we niet bewegen.
We beweren te koesteren maar we spalken de tijd,
gipsen haar in, dwingen wat stroomt tot stolling.
Er is geen bewaren dat niet tegelijk een vasthouden is,
een droogleggen van wat ooit vloeide, een vastlijmen
van wat ademde en vloog. Wat vastgelegd is, lijkt
misschien nog wel op wat er was, maar dan alleen in vorm.

In werkelijkheid verlaat alles ons voortdurend.
Adem valt niet vast te houden, vleugels zijn
gemaakt voor vlucht.

De enige vrijheid is die om onze armen te openen
voor alles wat naar ons toe komt –
voor alles wat, in vertrouwen, naar ons terugkomt.

Maar soms maak je dingen ook stuk door ze te hard te willen bewaren. Op de terugweg naar België maakte ik van de tekst van Kirstin een stiftgedicht. Haar woorden als het ware inpakken. Maar door tekst door te krassen kwam er weer wat anders naar boven. En door dit weer over de beelden van het werk van Da Silva te leggen kregen we weer een extra laagje...

Vandaag Vastgelegd

de dingen verlaten ons
we doen
we bewegen
we koesteren
we dwingen
wat er was,
in vorm

Adem
vlucht
vertrouw

///

woensdag 16 juni 2021

Het saaiste dorp ter wereld

De schurkenclub op Pluizer.be

Vaersenbroeckendrechtegem is een hele mond vol en tevens de saaiste plek ter wereld. Alles is gemaakt uit beton, de huizen hebben geen ramen en de mensen vinden elkaar niet leuk. Het is een dorp waar niemand vriendelijk is, waar niemand écht gelukkig is en waar mensen verandering haten. Er is zelfs een toren die alarmeert wanneer de mensen moeten opstaan en moeten slapen. Een wereld zonder kleur en zonder avontuur is echter niet besteed aan Minnie Wezels die er opgroeit. Minnie houdt van haar fantasiewereld waarin ze praat met Kapitein Otto en kan vliegen. De andere kinderen uit haar dorp lachen Minnie uit en houden niet van fantaseren. Minnie gaat op zoek naar de geschiedenis van haar dorp en komt erachter waarom het dorp zo grauw en saai is. Dat de Dromenpulkers er voor iets tussen zitten is zeker! Slaagt Minnie erin om Vaersenbroeckendrechtegem kleurrijk leven in te blazen?

De schurkenclub, geschreven door Robin Aerts, is een fantasierijk boek met veel zijwegen. Aerts slaagt erin om een bonte verzameling van personages op te voeren die met de nodige creativiteit zijn uitgewerkt. Hoewel de verschillende achtergrondverhalen goed zijn beschreven, is het vaak een aaneenrijging van verschillende gebeurtenissen. Het overkoepelende verhaal verdwijnt zo naar de achtergrond en het is als lezer niet altijd gemakkelijk om de focus te behouden. De sterkte van dit boek ligt dan ook in de uitgebreide en diepgaande uitwerking van de verschillende personages. De illustrator tekende de personages op karikaturale wijze, waardoor de fantasierijke wereld van het boek nog meer tot uiting komt.

De illustraties evolueren geleidelijk aan van grijs naar kleur, waardoor de illustraties interessant en vindingrijk blijven. De auteur en illustrator zijn duidelijk goed op elkaar ingespeeld en vinden elkaar in een perfect uitgetekende droomwereld. Hoewel Robin Aerts en Jurgen Walschot een goed team zijn, kan De schurkenclub niet overtuigen. Misschien konden enkele personages en hun verhalen geschrapt worden en zou het verhaal zo beter tot zijn recht komen. Anderzijds is het zeer hoogmoedig van deze recensent om de uitbundige fantasie van de schrijver aan banden te willen leggen. Met andere woorden is De schurkenclub een ode aan de fantasie, aan wilde verhalen en aan stoere dromen – al dan niet in een chaotische vertelvorm.

Lindsy Desmet -> pluizer.be