ZAAILING N°98 – Vastgelegd

 

 

In Frankrijk stuurde ik Kirstin enkele foto’s en schetsen uit het natuurhistorisch museum van Gaillac: opgezette dieren en werk van kunstenares Anne Da Silva, die de schoonheid van levende dingen probeert te bewaren door ze in te kapselen in gips. 

 

 

 

Het werk van Da Silva zette me aan het nadenken. Op zich willen we allemaal wel schoonheid proberen vast te leggen. Al is het maar om er een foto van te maken of zoals in mijn geval meestal een schets. Een foto is soms nog net wat vluchtiger. Bij een schets leidt je potlood je ogen en kijk je scherper. Sommige schetsboeken halen me meteen terug naar een bepaalde plek of moment.

Zo ontstond deze zaailing:

Vastgelegd 

We verwarren de drang van de dingen naar vrijheid
met een verlaten van onszelf. Dus binden we boten
aan oevers, lijnen honden aan, maken foto’s
waarin we doen alsof we niet bewegen.

We beweren te koesteren maar we spalken de tijd,
gipsen haar in, dwingen wat stroomt tot stolling.
Er is geen bewaren dat niet tegelijk een vasthouden is,
een droogleggen van wat ooit vloeide, een vastlijmen
van wat ademde en vloog. Wat vastgelegd is, lijkt
misschien nog wel op wat er was, maar dan alleen in vorm.

In werkelijkheid verlaat alles ons voortdurend.
Adem valt niet vast te houden, vleugels zijn
gemaakt voor vlucht.

De enige vrijheid is die om onze armen te openen
voor alles wat naar ons toe komt –
voor alles wat, in vertrouwen, naar ons terugkomt. 

 

Maar soms maak je dingen ook stuk door ze te hard te willen bewaren. Op de terugweg naar België maakte ik van de tekst van Kirstin een stiftgedicht. Haar woorden als het ware inpakken. Maar door tekst door te krassen kwam er weer wat anders naar boven. En door dit weer over de beelden van het werk van Da Silva te leggen kregen we weer een extra laagje...

Vandaag Vastgelegd
 

de dingen verlaten ons
we doen
we bewegen
we koesteren
we dwingen
wat er was,
in vorm

Adem
vlucht
vertrouw

 

 

/// 

 ZAAILINGEN is een samenwerking tussen schrijfster Kirstin Vanlierde en tekenaar Jurgen Walschot. Zaailingen zijn creatieve scheuten, waarbij tekenaar en schrijfster mekaar afwisselend uitdagen. Zij schrijft bij de beelden en hij tekent bij de woorden. 

///