Wat uitbreekt
Kracht die in de diepte broeit, hou je niet binnen.
Je kunt haar verleiden tot zwijgen, haar bedelven
onder gewichtigheid en steeds zwaardere argumenten,
er een heel seizoen overheen gieten, vol
uitzichtloze dagen waarin niets nog lacht of leeft.
Je kunt haar toebijten dat geduld rijmt op deugd
en haar zeggen dat ze zich nuttiger maakt
als ze zichzelf maar helemaal begraaft.
Soms geeft ze zich gewonnen. Dan gaat ze dood
liggen in het duister en verstilt tot ze zelf gelooft
dat je op wilskracht kan stoppen met bestaan.
Maar wat in de diepte broeit, als levende lava
in de kern van een droom, dat hou je niet binnen.
Let wel: het gebeurt niet zomaar
en zelden vanzelf. Kiemkracht vraagt tijd,
een diep en warm zwellen tot de roep
van het moment aanbreekt als dageraad.
Ze kan een taaie weerstand op prijs stellen,
een uitweg tegen alle logica in. Ze is
gemaakt van pure koppigheid, ontworpen
om niet toe te geven aan druk van bovenaf
of het pleidooi om nog dieper te gaan liggen,
zich plat te houden en verlangen te vergeten.
Dat is wat ontkiemen doet: met een heel klein kopje
komen piepen en dan uitbarsten, ontrollen, ontvouwen,
omhoog stuwen, adem krijgen, licht vangen, bloeien.
Onstuitbaar.
De winter kan een half leven lijken te duren.
Maar kracht die uit de diepte breekt, die hou je niet binnen.
///
ZAAILINGEN is een samenwerking tussen schrijfster Kirstin Vanlierde en
tekenaar Jurgen Walschot. Zaailingen zijn creatieve scheuten, waarbij
tekenaar en schrijfster mekaar afwisselend uitdagen. Zij schrijft bij de
beelden en hij tekent bij de woorden.
///
Geen opmerkingen:
Een reactie posten