Mijn auto mijn vrijheid...

Dat de slogan 'mijn auto, mijn vrijheid' klinkt als iets uit een ver verleden, mocht ik vorige week zelf ondervinden. Ik werd gevraagd om 's avonds een interactieve lezing te geven aan een groep leerlingen die de opleiding project kunstvakken volgen. En dit op een super leuke locatie, midden in de natuur: het Woutershof te Kinrooi. Omdat ik redelijk wat mee te sleuren had besloot ik met de auto te gaan. Maar omdat ik overdag eerst nog les moest geven in Sint-Lukas vertrok ik met de auto vanuit Sint-Genesius-Rode richting Brussel. De eerste keer dat ik de auto nam in de acht jaar dat ik er al lesgeef. Ik besloot tijdig te vertrekken want ik vermoedde toch hier en daar wat file. Ik deed er uiteindelijk een uur en twintig minuten over, daar waar ik er anders met de fiets slechts drie kwartier over doe! De trein doet er (zonder stakingen of vertragingen) slechts een half uurtje over. Maar toch, dit overtrof mijn stoutste verwachtingen. Jaloers keek ik naar de fietsers die schijnbaar doelloos tussen de auto's door zwalpten. Niets was minder waar, zij bereikten eerder hun doel... Overdag ging ik met de leerlingen nog tekenen in het museum voor natuurwetenschappen, vlotjes met de trein binnen Brussel heen en terug. Om dan aan de uittocht van Brussel te beginnen richting Kinrooi, waar een vegetarische maaltijd op me stond te wachten. Het eten heb ik aan me moeten laten voorbijgaan. Want eerst file in Brussel dan in Leuven dan in... en ga zo maar door. Het was al donker toen ik aankwam. Uiteindelijk deed ik er twee uur en twintig minuten over, terwijl de gps anderhalf uur aangaf. Het was om moedeloos van te worden. Maar gelukkig, de lezing was dik in orde. Een heel fijne, enthousiaste groep maakte mijn dag toch nog goed. Als afsluiter maakten ze deze bladwijzers: LINK
En dan wachtte me enkel nog de terugrit naar Sint-Genesius-Rode. Het moet gezegd, wat rijdt het vlotjes 's avonds laat!