We zagen mekaar niet heel vaak, maar als het er toch eens van kwam was het steeds heel aangenaam. Telkens ik bij hem thuis kwam, stond de koffie en het gebak klaar. Van zodra ik zijn woonkamer binnenstapte leek de tijd heel eventjes trager te gaan. Ik nam zijn ritme aan en ik kwam helemaal rustig buiten. Wel met een stapel boeken onder de arm... want lezen dat was zijn ding, vooral dikke boeken over de oorlog. Afspraak was dat wanneer de boeken uit waren, ik terugkwam.
Hij was een man van vele gezichten, hij hield ervan om grapjes te maken maar kon ook heel hard uit de hoek komen. De laatste jaren werd zijn wereld kleiner om kleiner en verbitterde hij. Hij vulde zijn dagen met lezen en schrijven. Hij hield een dagboek bij en werkte aan zijn memoires. Daar las hij soms een stukje uit voor. De toon was meestal heel luchtig, maar tussen de lijnen las je toch zijn kritiek op de maatschappij.
Als kind ging ik tijdens de vakantie bij hem op bezoek. Wat ik me hiervan nog herinner was zijn passie voor fotografie. Terwijl ik de boel op stelten zette, stak hij diavoorstellingen in mekaar. Het kan niet anders, hij heeft me aangestoken...
Ik zal hem missen...
Een jaartje terug verhuisde opa naar het rusthuis, zijn 'brolkast' zoals hij ze zelf noemde verhuisde naar ons toe...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten